یعنی حق با منه؟
بعضی وقتا به این فک میکنم داشتن دوستای ساده و مهربون و یکم خنگ بهتره یا داشتن دوستای باهوش و کاربلد؟ فک میکنم دوستای باهوش و کاربلد ممکنه بهم ضربه بزنن و هر موقع دلشون خواست و دیگه منفعتی از من ندیدن ارتباطشونو قطع کنن.. در عوض دوستای ساده و یکم خنگم در بعضی مواقع بدون فک کردن ی سری حرفا رو میزنن که باعث میشن آدم توی شرایط نامناسبی قرار بگیره
نمیدونم کدوم خوبه و کدوم بد ، راستش الان فک میکنم باید از نظر محیطی یکم مستقل تر باشم.. یعنی کاش شرایطم جوری بشه که بتونم ی جا برم تنهایی برای خودم.. نمیدونم ی سری وقتا واقعا حساس میشم و حرفای بقیه شدیدا ناراحتم میکنه
مثلا دو روز پیش همکارم زنگ زد و بهم گفت تو همه کاراتو تنهایی کردی و به کسی نگفتی ولی سلام علیک و خندیدنتم با همه داشتی.. نمیدونستم این تعریف بود یا گله بود در اصل. اما هر چی که بود من تصمیم گرفتم دیگه با همکارام و دوستام که ایرانن زیاد صحبت نکنم چون حرفاشون تازه باعث میشه احساس بدی بکنم.
