مهمونی بیخودی

رفتیم مهمونی خونه فامیلا مامانم. بماند که دوست نداشتم ولی فهمیدم گویا خیلیا قصد ترک وطن دارن. یکیشونم پسرش آمریکا بود ( خب لامصب بیا منو بگیر)

فهمیدم دخی دایی عزیز هم نظرش برای رفتن مثبته ، برای دکترا مخصوصا.. البته رشته شو نداره دانشگاه خودش و یا باید بره تهرون یا کشورای دیگه...

نمیدونم چرا، ولی احساس میکنم خدا فقط برای منو ابجیمه که کم میذاره نسبت به بقیه دخترا فامیل :( . از همه نظر، هم از قیافه و هم از شانس و هم از این مقوله ی ارزو ها...

مثلا گفته بودم که آرزوم بود یکی که کانادا یا امریکاست بیاد منو ببره با خودش؟ دقیقا تو همون دوره برای یکی از دوستام اتفاق افتاد..

یا مدتی بود ماشین همسایه مونو میدیدم که اسمش tucson بود، رنگشم آبی متالیک بود .. خیلی باحال بود، با خودم میگفتم مثلا چه خوبه منم ی روزی سوار این ماشینا بشم و داشته باشیمش.. ی چند روز بعدش شنیدم داییم خریدتش .. مبارکش باشه ولی چرا دقیقا شرایطی که تو ذهن منه :))))) 

راستش شرایط الانم اصلا راضی کننده نیست، احساس گمشدگی دارم، کاش ایتالیا اوکی بشه حداقل بدونم رو ی جا میتونم حساب باز کنم...

پشیمانی ها و ناراحتی ها

خیلی خیلی ناراحتم از اینکه معدلم رو 16 نکردم! دقت کنین من فقط 0.48 کم دارم تا 16 ، ولی خب برای معدل خیلیه..

به من میگن امید داشته باش، ولی مشکل اونجاست که من به هر چیزی که امیدوار بودم ی جوری به نابودی پیوست یا از دسترسم دور شد. به طور مثال من به 5 استاد ایمیل زده و هیچ جوابی دریافت نکردم تا اینکه فهمیدم فصلش گویا پاییزه.. حالا صرف نظر از اینام من معدلم پایینه و شانسی ندارم مگه اینکه یکی واقعا از رزومه ام خوشش بیاد. 

شانس کفم ایتالیا بود که برای میلان قبول نشدم چون خب هوش پاس نکرده بودم و معدلمم پایین بود. راستش دیتاساینس ساپینزا رو خیلی دوست دارم ، به نظرم چیز خیلی خوبیه .. ولی فک میکنم توی اونم شانسی ندارم.. میگن امید داشته باش، ولی به کی ؟ به چی ؟ 

راستش امیدی به ارشد خوندن تو ایران ندارم، بعنی همچین پروسه ای رو باید بعدش اجرا کنم بازم. سرکار هم خبری نیست.. گفته بودم که سنوات و ی برج عیدیمو ندادن و گذاشتن بعد بدن ؟ :)))) 

نمیدونم این همه بدشانسی مال چیه ، ولی اصن حس و حال خوبی نیست.. اینکه چیزی درست نشه

اگه بمیرم شرایط بهتر میشه یعنی؟

دلم میخواد بمیرم

کلا به هر چیزی فکر میکنم و هر نیتی دارم نمیشه.. نه برای من نه برای آبجی و نه برای کل خونواده

به نظرم تا همین جاشم خیلی تحمل کردم.. دیگه زندگیم منو راضی نمیکنه