امروز خبردادن که یکی از پلن های درسی ای که برای رفتن داشتم ، قبول شده. البته من یکم در موردش شک داشتم از قبل و برای همین با چند نفر مشورت کردم و گفتند بهتره بیخیالش بشم و منم بیخیال شدم :))
اما در هر صورت من ادامه میدم ، من یک جنگجو و یک مبارزم!
یک پادکست از چنل بی گوش دادم دیشب که باعث شد کلا روند فکر کردنم عوض بشه. مثلا الان با خودم فکر میکنم اگر چنین شخصیت مبارزی جای من بود چیکار میکرد و از همون منظر به زندگیم نگاه میکنم...
این پادکستی که میگم در چنل بی موجوده و اسمش "دست" هست. داستان خیلی جالبی داره و اگه در خودتونین میبینین که زندگی خیلی بهتون فشار آورده و فکر میکنید از بقیه هم سن و سالاتون عقبید، این پادکست رو حتما گوش کنید.
بچه که بودم با توجه به وضع مالی متوسط رو به پایینمون ، همیشه تو فامیل کسی بهمون محل نمیذاشت. اما تو جمع دخترا و بچه ها چون من درسم از همه بهتر بود خیلی احترام داشتم و ی وقتایی رهبرم میشدم :)) اون زمان ها فکر میکردم که شاید بزرگتر که شدم میتونم این وضع رو جبران کنم و هم به خودم و هم به بابام کمک کنم...
اما الان با توجه به وضع اقتصادی و کلا همه چیز در این خواسته ام موندم! تموم اون همبازی های بچگی که وضع مالیشون خوب بود الان با یک مرد پولدار ازدواج کردن و یک به یک قصد ترک کشور رو دارن!
به هرحال امیدوارم منم بازم خبر خوب برای خودم و خونواده ام بشنوم، واقعا گناه داریم ، نمیفهمم خدا چرا ما رو نمیبینه
این هفته ای که گذشت شدیدا در حال تخلیه ی خشم خودم بودم :))
بنظرم در هر صورت لازم بود که من اتفاقا خشمگین بشم که بفهمم این خودمم که باید به زندگیم سر و سامان بدم و نذارم دیگران برام تصمیم بگیرن.
امروز هم رفتیم ی کنفرانسی که مرتبط با رشته م بود و به یک نکته جالبی پی بردم..
اینکه یکی از تو خوشش بیاد یا نیاد ، شدیدا به حال روحیش و میزان تنهاییش در اون زمان بستگی داره.. مثلا اگه یکی احساس درموندگی بکنه و بعدش یکی بیاد خوشحالش کنه و روزشو بسازه، این علاقمندی بوجود میاد.
از لحاظ علمی هم ی بار میخوندم همچنین چیزی ثابت شده.
خلاصه که برا همه امیدوارم در بهترین زمان ، در بهترین مکان و در مقابل مناسب ترین فرد باشن.
