دلم گرفته ای دوست
چند وقتی نبودم. در اصل دل و دماغ نوشتن توی وبلاگ رو نداشتم. پروژه و کاراموزیم درست شد و من از نمراتم راضی ام. امتحان ایین نامه رو هم قبول شدم و الان منتظر مراحل شهرم.
خیلی ناراحتم، یکی اینکه سر کار نمیرم و بابای بیچاره ام دست تنهاست توی این اوضاع اقتصادی. دومیشم اینه که من مثل بقیه ی دخترا شرایط برام مهیا نیست، بقیه ی دخترا یکی رو دارن که همیشه کمکشون کنه و حامیشون باشه.. بقیه ی دخترا ی راهنمای خوب دارن که مثلا موقع رانندگی کنار دستشون باشه و یادشون بده. بقیه ی دخترا خیلی با من فرق دارن.. خوش بحال بقیه ی دخترا.. کاش پسر بودم، اونوقت تکلیف خودمو میدونستم، توی کار و درس خودمو غرق میکردم و بعدشم میرفتم با یکی ازدواج میکردم. کاش یکی بود که بهم امید میداد و کمکم میکرد.. گاهی وقتا احساس میکنم دخترایی که یکی رو دارن که کمکشون کنه و بهشون راهنمایی بده خیلی خوشبختن.. ولی شرایط برای من از بچگی هم فرق داشته، اون موقع ها هم کسی نبود تا به الان..
من در هر صورت یاد میگیرم چطوری گلیم خودمو از آب بکشم بیرون اما خب وضعیت سخت تری رو نسبت به بقیه ی هم سن و سالام تجربه میکنم. خدایا هوامو داشته باش!
