پشیمانی ها و ناراحتی ها

خیلی خیلی ناراحتم از اینکه معدلم رو 16 نکردم! دقت کنین من فقط 0.48 کم دارم تا 16 ، ولی خب برای معدل خیلیه..

به من میگن امید داشته باش، ولی مشکل اونجاست که من به هر چیزی که امیدوار بودم ی جوری به نابودی پیوست یا از دسترسم دور شد. به طور مثال من به 5 استاد ایمیل زده و هیچ جوابی دریافت نکردم تا اینکه فهمیدم فصلش گویا پاییزه.. حالا صرف نظر از اینام من معدلم پایینه و شانسی ندارم مگه اینکه یکی واقعا از رزومه ام خوشش بیاد. 

شانس کفم ایتالیا بود که برای میلان قبول نشدم چون خب هوش پاس نکرده بودم و معدلمم پایین بود. راستش دیتاساینس ساپینزا رو خیلی دوست دارم ، به نظرم چیز خیلی خوبیه .. ولی فک میکنم توی اونم شانسی ندارم.. میگن امید داشته باش، ولی به کی ؟ به چی ؟ 

راستش امیدی به ارشد خوندن تو ایران ندارم، بعنی همچین پروسه ای رو باید بعدش اجرا کنم بازم. سرکار هم خبری نیست.. گفته بودم که سنوات و ی برج عیدیمو ندادن و گذاشتن بعد بدن ؟ :)))) 

نمیدونم این همه بدشانسی مال چیه ، ولی اصن حس و حال خوبی نیست.. اینکه چیزی درست نشه